Friday, August 14, 2009

ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ ဘံု

႐ွင္သန္ရာ ကမၻာေျမႀကီး အတူတူ
ပက္ၾကားအက္ၿပီး အဆီအႏွစ္ မ႐ွိတဲ့ မင္းရင္မွာ…
ငါရဲ ့ရစ္ႏွစ္သည္းခ်ာ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြကို
တယုတယ ေပါင္းတင္ ေရေလာင္းလို ့ေရာ..
လြတ္လပ္စြာ ႐ွင္သန္ခြင့္ ႐ွိမွာတဲ့လား..
အေႏွာင္အဖြဲ ့ကင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ
ပ်ံသန္းတဲ့ ငွက္ေတြခ်င္းအတူတူ
မင္းရဲ ့ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈနဲ ့ ေတာင္ပံ ႐ိုက္ခ်ိဳးခံထားရတဲ့
ငါ့ ငွက္ကေလးေတြခမ်ာ အဆံုးအစမဲ့
လြပ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခြင့္႐ွိမွာတဲ့လား…
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းေအာက္က
ပင္လယ္ ၊ သမုဒၵရာေတြ႐ွိရက္နဲ ့
ကမ္းစပ္ကို အနားသပ္ေနတဲ့ မင္းရဲ ့
တစ္ကို္ယ္ေကာင္းဆန္ အတၱေတြေၾကာင့္
ငါ့ရဲ ့ ၾကည္လင္ေအးျမတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းကေလးေတြ
လြပ္လပ္စြာ တသြင္သြင္ စီးဆင္းႏိုင္ပါ့မလား…
ၾကည့္မ၀တဲ့ သဘာ၀တရားရဲ ့
အလွအပေတြ႐ွိတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ
မင္းရဲ ့မိုက္ေမွာင္ေလာဘေတြေၾကာင့္
ငါတို ့ရဲ ့ ပကတိျဖဴစင္မႈေတြနဲ ့အတူ
အာ႐ံုစကၡဳေတြ အလင္းေမွာက္လို ့
အျမင္ေတြ ကေမာက္ကမနဲ ့
ဘယ္ဘ၀ ဘယ္ဘံုေတာင္ ေရာက္ေနရပါလိမ့္…………

5 comments:

သားၾကီး said...

လမ္းဆံုးရင္႐ြာေတြ႕မယ္
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ဘံုကိုေတြ႔ႏိုင္ပါေစ

သားၾကီး said...

ကဗ်ာေလးက လွပတယ္ ေသသပ္တယ္
ေကာင္းမြန္ျပည့္စံုပါေၾကာင္းဗ်ာ ။

ကာရံဆူး said...

ကိုသားႀကီးေရ...ေပးေသာဆုနဲ ့ျပည့္ရပါလို၏..ေက်းဇူးအထူး တင္႐ွိပါေၾကာင္း...

မယ္ကိုး said...

ကဗ်ာေလးႀကိဳက္တယ္ ညီမေလးေရ...

ဝက္ဝံေလး said...

ေသခ်ာေနပီ ကိုသားၾကီး ေရွ႔ေန ေကာင္းေကာင္းသာ ငွားထား အားအားနဲ႕ယားယား သူမ်ား အိမ္ေတြမွာ ၁ လုိက္ယူမႈ ဟြန္းးးးးးးးးးးးး

မမဆူးေရ ကဗ်ာေလး ႏွစ္သက္စြာ ဖတ္သြားတယ္ အဟီးးးး ရင္ဘတ္ၾကီးနဲ႔ဖတ္တယ္ေျပာေတာ႔ဘူးေနာ္ ဟားးးးးးးးးးးးဟားးးးးးးးးးးးးးးးး

ခင္မင္လွ်က္
ငွက္ကေလး