ပဥၥလက္ရဲ ့သားေကာင္

ေ၀့၀ဲ တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလျပည္ေၾကာင့္လား…. ေ၀့ေနတဲ့ ေ၀့ရဲ ့စိတ္ေၾကာင့္လား…တစ္စံုတစ္ရာရဲ့ တြန္းအားေၾကာင့္သာ… မဟုတ္ခဲ့ရင္…မိုက္မဲ႐ူးသြပ္သူလို ့အမ်ားက စြပ္စြဲျခင္းကိုလဲ လည္စင္းခံေပးစရာ မလိုပါဘူး…သစ္ရြက္လႈပ္တာကို ရယ္ေနတတ္တဲ့ အရြယ္ေတြကို ေက်ာ္ခဲ့ၿပီးၿပီေလ….. အရာရာကို ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း ႐ွိပါရက္နဲ ့မ်က္ကန္းတေစၦမေၾကာက္…ဒီလမ္းကို ေ၀ ေလွ်ာက္ခဲ့တာ…

“ နင္႐ူးေနၿပီလား ေ၀” တဲ့….သူတို ့ေတြ ဘယ္လို တားတား…ဒီအၿပံဳး ဒီအၾကည့္ေတြဟာ ေ၀့ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးကို ဆြဲခါလိုက္တာ…အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္တယ္လို ့ပင္ ဆိုခ်င္ဆို…. “ သူက က်ားမွ က်ား အစစ္ေနာ္…ဘယ္မိန္းကေလးကို ဘယ္လို ခ်ဥ္းကပ္ရမယ္ဆိုတာ သူ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္…” ေသြးခြဲ စကားေတြလားလို ့ေ၀ ယံုမွားမိ ေလာက္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္ ပိရိ လြန္းလွတယ္…အခ်စ္က သိမ္ေမြ ့တယ္…ပါးနပ္တယ္….အဓိပၸါယ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပါ၀င္ေနတဲ့ ခ်စ္ျခင္းက ပဥၥလက္ တစ္ခုဆိုရင္ ဒီပဥၥလက္ရဲ ့ဖန္ဆင္း႐ွင္ဟာ “ သူ ” ပဲေပါ့….ေ၀ကေတာ့ ထို ပဥၥလက္ရဲ ့သားေကာင္ပါပဲ….

အျဖဴေရာင္ ႐ွပ္လက္႐ွည္ရယ္ ေယာပုဆိုးရယ္ ကတၱီပါ ဖိနပ္ရယ္ ၀တ္တဲ့ ေယာက်ာ္းေလးေတြကို ျမင္ရင္ ေ၀ အရမ္းကို သေဘာက်ခဲ့တာေလ… “ သူ ” ကလည္း ေ၀့ အေ႐ွ ့မွာ နတ္သား တစ္ပါးလို အ႐ွိန္ အဟုန္ မ်ိဳးနဲ ့ဓါတ္တစ္မ်ိဳးရဲ ့ စီးေမ်ာျခင္း ခံလိုက္ရတဲ့ ခဏ …ေ၀့ ဘ၀ ေ၀့ အသိ တဒဂၤ မ႐ွိေတာ့ သလိုပါပဲ….ပါတိတ္ ၀မ္းဆက္ေလးကိုသာ အျမတ္တႏိုး ၀တ္ဆင္ၿပီး သနပ္ခါး ပါးပါးေလး လိမ္းျခယ္တတ္တဲ့ ေ၀ ဆိုတဲ့ ႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္း ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္က “ သူ ့” အတြက္ နတ္သမီး တစ္ပါးဆိုတာ ေလာကႀကီးမွာ ယံုမိတာ ေ၀ တစ္ေယာက္ပဲ ထင္ပါရဲ ့… ေနာက္ကြယ္က အမ်ားရဲ ့ေလွာင္ေျပာင္ ဟားတိုက္ျခင္းေတြကို ေ၀ က ေခါင္းေမာ့ ရင္ေကာ့ကာ “ သူ ့ ” လက္ကို ရဲရဲတြဲလို ့အိပ္မက္ေတြ အေရာင္ စျခယ္ေနမိၿပီေလ…

လိုက္ဖက္လြန္းလွတယ္လို ့အမ်ားက တခဏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ခံရတဲ့ အခိုက္ ေ၀့ရဲ ့ခႏၶာကိုယ္ ေလထဲမွာ လြင့္ေမ်ာ မိသလိုပါပဲ…..ေသသပ္လြန္းလွတဲ့ ပန္းပုဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ ့လက္ရာမ်ိဳးနဲ ့ထုဆစ္ထြင္းလိုက္တဲ့ “ သူ ့” အခ်စ္ဆိုတဲ့ ႐ုပ္တုေလးကို ရင္ခြင္မွာပိုက္ၿပီး လိႈက္ခနဲ ခုန္ေနတဲ့ ရင္အစံုနဲ ့ လံုၿခံဳစြာ သိမ္းဆည္းခဲ့မိတယ္….အခ်စ္ရဲ ့အေစအပါး တစ္ေယာက္လို ျငင္သာစြာ ေခါင္းညိတ္ေခါင္းခါ တတ္တဲ့ ေ၀ ကေတာ့ သူ ့အတြက္ အ႐ုပ္ကေလး တစ္႐ုပ္ရယ္ပါ…… အ႐ွင္သခင္ကို က်ိဳးႏြံမႈမ်ိဳး သစၥာ႐ွိမႈမ်ိဳးေတြကို ေ၀့ ဘက္က ပံုေအာခဲ့ၿပီးၿပီ… ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ထဲက ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ သစ္သီးကို ၿမိန္ယွက္စြာ စားသံုးေနမိတယ္…အဆိပ္႐ွိမယ္ မထင္ခဲ့ဘူးေပါ့….“ သူ ” နဲ ့အတူ တိမ္တိုက္ေတြကို စီးေမ်ာရင္း အမွတ္မထင္ ခလုပ္တိုက္မိတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့…ေ၀့ အိပ္မက္ေတြက အေရာင္ေတြ စံုကာ ပီပီျပင္ျပင္ ပံုမေပၚႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ…

အဆန္းေတြကို စမ္းတတ္တဲ့ “ သူ ့ ” အတြက္ ေ၀ ကအစမ္းသပ္ခံတဲ့လား… “ သူ ့” ဘ၀မွာ ေ၀့လို ပံုစံ ေကာင္မေလးမ်ိဳးကို တစ္ခါမွ မခ်စ္ဖူးလို ့ပါတဲ့လား…ရင္ခုန္သံေတြ ဆိတ္သုဥ္းသြားလို ့လမ္းခြဲျခင္းကို “ သူ ” က လိုလားတယ္တဲ့လား…. ေ၀ႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ “ သူ ့ ” ပံုစံ အသြင္အျပင္ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္…. မိုးႀကိဳးသြား အစင္းစင္းက ေ၀့ ေခါင္းကို ပစ္ခြင္း လိုက္သလိုပါပဲ…. တိမ္တိုက္ေတြထဲမွာပဲ ေ၀ ေလဟာနယ္ထဲ ျပဳတ္က်သြားတာလား… ဟင့္အင္း လို ့ေခါင္းခါမိတဲ့ အခ်ိန္ ပါးျပင္က ပူေႏြးမႈေတြနဲ ့အတူ ေ၀့ အသိအျမင္ေတြ ေ၀၀ါးသြားခဲ့တယ္… တစ္စံုတစ္ရာကို အားကိုးတႀကီး ဖက္တြယ္ခ်င္ေသးတယ္…. ေနာက္ဆံုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္ခုအေနနဲ ့ေပါ့…

“ သူ ့” လက္ေမာင္းကို အေယာင္ေယာင္အမွားမွား တုန္ယင္စြာ ဆုပ္ကိုင္မိေတာ့ အသက္မဲ့သူ တစ္ေယာက္ရဲ ့ေအးစက္ေသာ အၿပံဳးနဲ ့ညင္သာစြာ ပယ္ခ်လိုက္တယ္ေလ…. တစ္ခ်က္မွ ေနာက္ျပန္ လွည့္မၾကည့္တဲ့ “ သူ ့” ကို ေ၀က ေမွ်ာ္လင့္ေနခ်င္ ေသးတာလား…..အိေႁႏၵ သိကၡာနဲ ့ေစာင့္စည္းတတ္တဲ့ ေ၀ က ခုေတာ့ အမ်ားရဲ ့သနားစရာ သတၱ၀ါေလးတစ္ေကာင္လို ပါးစပ္ရာဇ၀င္တစ္ခုလို….ဟင့္အင္း ေ၀ ဒီလို အဆံုး မသတ္ခ်င္ဘူး….

မ်က္လံုးေပါင္းတစ္သိန္း အၾကည့္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာရဲ ့ေအာက္မွာ ေ၀ ရဲ ့႐ွင္သန္မႈက ဒီကမၻာေျမႀကီးရဲ ့ေျမမႈန္ေလး တစ္မႈန္စာေလာက္ေတာင္ ေသးငယ္သြားၿပီလား…. ေ၀့ ရဲ ့လႈပ္႐ွားမႈတိုင္းမွာ ဒီအၾကည့္ေတြ ကပ္ၿငိခံရမွာ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလ ထိပါလိမ့္……ေ၀့ကို လူေတြရဲ ့အျမင္မွာ ခဏျဖစ္ျဖစ္ ပုန္းေ႐ွာင္ခြင့္ျပဳပါ…. ဖိအားေတြ ၾကားကပဲ ေ၀့မွာ ခံႏိုင္ရည္စြမ္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ႐ွိ႐ွိပါ… ရင္ခြင္သစ္နဲ ့“ သူ ့”ကို ေတြ ့လိုက္မိတဲ့ ေ၀့အျဖစ္ကို မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္အျဖစ္သာ ေ၀ ဆႏၵ႐ွိခ်င္မိတယ္…. ေ၀းရာကို ေ၀ လြင့္သြားခ်င္မိတယ္….. မ်က္ႏွာလႊဲကာ အၾကည့္ေတြကို ႐ုပ္သိမ္းမိတဲ့ အခိုက္ ေ၀ ဘာကိုမွ မျမင္မိလိုက္သလို မူးမူးမိုက္မိုက္ပါပဲ…. ေလရဲ ့လွ်င္ျမန္ျခင္း တစ္ခုလို ေ၀ ေျပးထြက္သြားလိုက္တဲ့ အခိုက္….

ေလျပည္ေတြ ေ၀့၀ဲေနတယ္…..ေကာင္းကင္မွာ တိမ္တိုက္ေတြ ညင္သာစြာ ေရြ ့လ်ားေနတယ္…. “ ႏွင္းေငြ ့ေ၀ေ၀ အသက္ (၂၁)ႏွစ္ ”…ၿငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္မႈနဲ ့….အားလံုးဟာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားခဲ့ၿပီ…..ပုန္းေ႐ွာင္ျခင္းကို ေ၀ တစ္သက္တာ ယူေဆာင္သြားခဲ့ၿပီ….အရာအားလံုးဟာ သူ ့ေနရာနဲ ့သူ အခ်ိန္မွန္မွန္ ဆက္လက္႐ွင္သန္ ေနဆဲပါ… ေ၀ လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ၿပီလား...ခ်စ္ျခင္းေတြကေတာ့ ႐ွင္သန္ေနဦးမွာပါပဲ……အခုေတာ့ ေ၀ တကယ္ပဲ တိမ္တိုက္ထဲမွာ လြင့္ေမ်ာေနမိတယ္….ဒါေပမဲ့ ေ၀ တစ္ေယာက္တည္း ရယ္ပါ….